وَ حَقُّ سَائِسِکَ بِالعِلمِ التَّعظِیمُ لَهُ، وَ التَّوقیرُ لِمَجلِسِهِ، وَ حُسنُ الاِستِماعِ إلَیهِ، وَ الإِقبَالُ عَلَیهِ، وَ أَن لَا تَرفَعَ عَلَیهِ صَوتَکَ، وَ أَن لَا تُجِیبُ أَحَداً یَسئَلُهُ عَن شَیءٍ حَتَّی یَکُونَ هُوَ الَّذِی یُجِیبُ، وَ لَا تُحَدِّثَ فِی مَجلِسِهِ أَحَداً وَ لَاتَغتَابَ عِندَهُ أَحَداً، وَ أَن تَدفَعَ عَنهُ إِذَا ذُکِرَ عِندَکَ بِسُوءٍ، وَ أَن تَستُرَ عُیُوبَهُ وَ تُظهِرَ مَنَاقِبَهُ، وَ لَا تُجَالِسَ لَهُ عَدُوّاً، وَ لَاتُعَادِیَ لَهُ وَلِیّاً، فَإِذَا فَعَلتَ ذَلِکَ شَهِدَ لَکَ مَلَائِکَهُ اللهِ بِأَنَّکَ قَصَدتَهُ، وَ تَعَلَّمتَ عِلمَهُ لِلهِ جَلَّ اسْمُهُ لَا لِلنَّاسِ.
و حق کسی کـه به تعلیـم و پرورش علمی تو اقـدام و قیام می کند این است که او را بزرگ شماری، و برای مجلس او احترام قائل شوی، و به سخنانش خوب گـوش فـرا دهی و همـواره به او توجـه داشتـه باش، و صدایت را بر او بلند نکنی، و هیچ کس را که از او چیزی می پرسد پاسخ نگویی تا خود او پاسخ گوید، و در مجلس او با کسی صحبت نکنی و غیبت کسی را نزد او نکنی، و چون از بدی او نزد تو سخن گویند از او دفـاع نمـایی، و عیب هـای او را بپوشـانی و نیکی هایش را آشکار نمایی و با دشمن او همنشین نباشی، و دوستش را دشمن ندانی. پس چون این چنین کنی، فرشتگان خدا گواه تو هستند که تو بـرای رضـای خـداوند به او روی آورده و توجـه کرده ای و دانش او را فرا گرفتـه ای، نه برای خاطر مردم.
